Özledim… Çok özledim…
Gözlerimi sımsıkı kapattım, yanımda olduğunu düşünüyorum bu gece… Yanında uyuduğum geceleri anımsayarak, yanımda olduğunu bana öyle sımsıkı sarıldığını hayal ediyorum… Çocuk gözlerini, kirpiklerinin birbirine değişini, dudaklarını, yüzümde dolaşan ellerini, bana sarılışını, ses tonunu, kokunu düşünüyorum… Derin bir nefes alıp kendimi hayaline bırakıyorum, dudağımda yarım yamalak bir şarkıyla…
Sözlerini düşünüyorum sevgilim… Başımı göğsüne dayadığımda dudaklarından dökülen sözlerini anımsıyorum, gözlerime uzun uzun bakışlarını düşünüyorum… Kafamı çevirişlerimi, gülümseyip “Neden huzur bulduğum gözleri benden kaçırıyorsun” deyişlerini, yüzüne kondurduğun o cenneti müjdeleyen gülümsemeyi anımsayıp gülümsüyorum…
Kokunu hayal ediyorum derin bir iç çekerek… Başımı döndüren, beni benden alan o koku… Aynı parfümü kullanan bir sürü insan olmasına rağmen sadece senin kokun beni bu kadar alıyor benden, seviyorum “Sen kokusu”nu… Biliyorsun işte her seferinde yanımda getiriyorum kokunu, senden aldığım elbiselerle… Ben ara ara dolabımı açıp o elbiselere sarılıyorum biliyor musun? Bazı geceler uyku tutmuyor, huzur bulamıyorum; dolabıma koşup kokunu alıyorum yanımda… Böyle uyuyabiliyorum ben, seninle…
Gözlerini hayal ediyorum… Uzun uzun bana bakışlarını düşünerek, susarak anlattıklarını düşünerek gözlerini hayal ediyorum… Ne çok konuştuk biz seninle sadece göz göze bakarak… Ne çok sustuk, ne çok şey gizledik gözlerimize… “Beni unutma…” “Gitme…” “Kal..” hatırlasana o iki kelime dudaklarını zorlarken onları bile göz çukurlarına gizlemiştin sen; “Seni seviyorum…” dudaklarından önce gözlerin söylemişti de bakamamıştım gözlerine, ama nasıl inkar edebilirdim ki sen böyle içten konuşurken… Özledim sevgilim, gözlerinle söylediklerini özledim…
Seninle gülmeyi, sana dokunmayı, seninle uyumayı, seninle kahvaltı yapmayı, evde peşinde dolaşmayı, sevdiğimiz şarkıları dinlemeyi, sevdiğimiz herhangi bir filmi izlemeyi özledim… Seninle susmayı, seninle konuşmayı, sadece sarılıp saatlerce oturmayı, başını göğsüme koyup uyuyuşunu, sesinden şiirler dinlemeyi, yazdıklarını okumayı özledim sevgilim… Seninle aynı evi paylaşmayı özledim…
Seninle şehir de güzel, şehrin sokakları da, bu kalabalık da… Ama ben seninle yalnız kalabilmeyi özledim… Dünyadan soyutlanıp iki kişilik yaşam alanımızda tek olmayı özledim…
Kapat gözlerini sevgilim, biliyorum aynı anıya koşacağız ikimiz de… Kim bilir bu gece aynı rüyaya yolculuk ederiz belki ikimiz de…
Nora.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder